Dotter- en stentbehandeling

Het is nodig om te dotteren of een stent te plaatsen als er te weinig bloed door de vernauwing kan stromen. Dit kan een cardioloog ontdekken met een FFR-meting. 

De cardioloog brengt via een ader of slagader in de lies of arm een dun hol slangetje (katheter) naar het hart. Met een vloeistof wordt het vat wijder gemaakt en met een meetinstrumentje is de bloedstroom voor en achter de vernauwing te meten. Hiermee bepaalt de cardioloog welke behandeling het meest geschikt is. 

Nee, soms is een dotterbehandeling niet mogelijk. Dit kan te maken hebben met de plaats of de vorm van de vernauwingen. Ook kunnen ze niet altijd bij de allerkleinste kransslagaders met de dotterballon.

Ja, er kan een wachttijd zijn voor een dotterbehandeling. Het verschilt per ziekenhuis hoe lang je moet wachten. Je cardioloog kan hier iets over zeggen nadat je bent aangemeld.

Heb je voor de dotterbehandeling al een hartkatheterisatie gehad? Dan weet je ongeveer wat je te wachten staat. Het dotteren vindt in een zelfde soort kamer plaats. Naast de tafel waar je op ligt staat een groot röntgenapparaat. Hiermee maakt de cardioloog tijdens de ingreep filmopnames van de kransslagaderen. Het röntgenapparaat draait om je heen. Zo onderzoekt de arts het hart vanuit verschillende posities. Ook hangen er monitoren waarmee de cardioloog het hartritme en de röntgenbeelden afleest. 

Een stent heeft ook een aantal nadelen:

• Er is een kleine kans op het vormen van bloedstolsels op de stent. Er is een risico dat zo'n stolsel een kransslagader afsluit. Zo kan een hartinfarct ontstaan.
• De stent kan een zijtak van de kransslagader vernauwen of afsluiten.

Een stent die is geplaatst haalt een arts niet meer weg. Als een stent vernauwd is, dan is het soms mogelijk een nieuwe stent in de oude stent te plaatsen. 

Er zijn ook metalen stents met daarin een laagje medicijnen. Deze stents worden ook Drug-Eluting Stents (DES) genoemd. Na het plaatsen van deze stent komen de medicijnen binnen enkele weken vrij. Dit gaat de ontstekingen tegen. Hierdoor wordt het risico op een nieuwe vernauwing of afsluiting in het bloedvat kleiner. Soms is het technisch niet mogelijk deze stent te plaatsen. Dan kiest de arts voor een metalen stent zonder medicijnen.

De stents zonder een laagje medicijnen worden ook wel Bare Metal Stents (BMS) genoemd. In het begin is het metaal nog niet bedekt door een nieuw laagje weefsel. Dan is het risico op het ontstaan van een stolsel in het bloed (trombose) verhoogd. Om dit te voorkomen krijg je na het plaatsen van deze stent bloedplaatjesremmers.

Een paar jaar lang werden er ook oplosbare stents gebruikt. Deze worden ook Bioresorbable Vascular Stents of BVS genoemd. Deze stents lossen in 1 tot 3 jaar op. Het bloedvat is na het oplossen van de stent weer buigzaam. Omdat deze stents te vaak stenttrombose veroorzaakten, worden ze niet meer gebruikt. ​​​​​​​

De ingreep wordt heel vaak uitgevoerd. Ernstige problemen komen gelukkig bijna niet voor.

• Er vormt zich een bloedstolsel. Dit kan leiden tot een hart- of een herseninfarct
• Reactie op de hoeveelheid contrastvloeistof, zoals benauwdheid
• Een inwendige bloeding doordat een bloedvat beschadigd raakt
• Een (gedeeltelijke) afsluiting van een bloedvat door scheur. Dit heet dissectie.

Vooral in het eerste half jaar is er een kans dat er opnieuw klachten optreden. Of dat het vat opnieuw dicht gaat zitten.