Wouter kreeg een donorhart: "Na de transplantatie had ik direct weer meer conditie."

In 2006 voelde de toen 29-jarige Wouter zich moe en niet lekker. ‘Het zal wel een verkoudheidje zijn’, dacht hij. Het hele leven van de jonge Hagenaar stond in het teken van sport en hij had een topconditie. Enkele weken daarvoor liep hij nog een recordtijd tijdens een marathon.

“Helaas knapte ik maar niet op en ik werd steeds vermoeider. Na een paar dagen kon ik geen 500 meter meer vooruit komen. Dit was een alarmsignaal voor mijn huisarts en ik belandde in het ziekenhuis. De artsen waren in paniek. Niet zo gek, want mijn hartpompfunctie was nog maar 5%. Een virus had mijn hart bijna volledig verwoest. Bijna een jaar balanceerde ik op het randje van de dood. Alleen een donorhart kon me redden.”

“Eerst kreeg ik een steunhart totdat er een geschikt hart voor mij was. Hiermee kon ik zo'n 10 minuten wandelen. Fietsen mocht ik niet meer. Wel kon ik krachttraining doen om mijn lichaam zo sterk mogelijk te maken vóór de transplantatie. Na 10 maanden kwam het telefoontje: er is een donorhart beschikbaar. Ik was verdrietig, angstig en blij tegelijk.”

“Na de transplantatie had ik direct weer meer conditie. Ongelofelijk. Na 3 maanden trok ik mijn hardloopschoenen weer aan. De eerste keer viel behoorlijk tegen. Maar toen ik weer mee kon doen aan de CPC-loop in Den Haag was ik dolgelukkig. Al van kinds af aan deed ik hieraan mee. Samen finishen met mijn broer was een van de mooiste momenten uit mijn leven.”

“Voor mijn ziekte had ik één doel: in 2010 een hele triatlon. In 2014 kwam deze droom alsnog uit, ik deed mee aan de Ironman van Frankfurt. Een triatlon van 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,2 km lopen. Ik was moe, maar heel erg trots op mezelf bij de finish.”

“Mijn ziekte heeft me ook mooie dingen gebracht. Zo schreef ik samen met journalist Marcia Jansen een boek De Hartslag van een ander, van transplantatie naar triatlon’. Met dit boek wil ik onder andere mensen inspireren orgaandonor te worden. Meer donorharten is een grote wens. Hoewel het leven met een donorhart beperkingen kent, ben ik enorm blij dat ik leef. Dat ik vader kan zijn, kan werken en sporten. Dat gun ik anderen ook."

"Maar ik hoop vooral dat het voor anderen niet zo ver hoeft te komen, dat wetenschappers nieuwe technieken vinden waardoor je langer leeft. Dankzij het donorhart heb ik een aantal jaren extra gekregen. Dat is geweldig. Maar ik weet ook dat de gemiddelde tijd dat je leeft met een donorhart 12 tot 15 jaar is. Ik zou graag 80 worden, maar die kans is niet zo groot."

"Ik steun het onderzoek van de Hartstichting waarin onderzoekers het hart buiten het lichaam repareren vanuit de grond van mijn hart. Dit soort onderzoek zorgt er uiteindelijk voor dat hartziekten de wereld uitgaan. Dat als mensen ziek worden, ze gerepareerd kunnen worden en een fijn leven kunnen leiden. Dat is toch wat we allemaal willen."

Op Nationale Vrijwilligersdag 2022 werd Wouter enorm verrast door de Vriendenloterij. Hij mag deze winter samen met zijn vrouw Rachel genieten van een reis naar Lapland. Hiermee gaat zijn hartenwens in vervulling. De Hartstichting deed hiervoor een aanvraag bij het VriendenFonds van de VriendenLoterij, als dank voor zijn inzet als vrijwilliger.