Sarah was betrokken bij een reanimatie: "Wat ben ik blij dat ik kan reanimeren."
Sarah studeert geneeskunde in Amsterdam. In 2013 is zij betrokken bij de reanimatie van een oudere dame in haar buurt. De vrouw overleeft de hartstilstand.
Heftige ervaring
“Ik zat middenin de eindexamens van het gymnasium. Tijdens een korte pauze van al het leren, besloot ik even langs te gaan bij een vriendin van mijn moeder. Toen ik bij haar aanbelde, stapte zij net naar buiten. Ze vertelde dat ze gebeld was door een vrouw uit de buurt die zich niet lekker voelde. Ik besloot om mee te gaan.”
“We hadden nog geen idee wat er aan de hand was. Ik had eigenlijk een verzetje nodig, maar het werd een heftige ervaring.”
Plotseling stopte haar hart
“Toen we bij de vrouw thuis aankwamen, belde ik de huisartsenpost voor haar. Dat had ze zelf nog niet gedaan, omdat ze niet zo goed Nederlands spreekt. Er werd een ambulance gestuurd. Daarna ging alles heel snel. De ambulancebroeder maakte een hartfoto en zei dat mevrouw een hartinfarct had. Ze moesten snel handelen en haar direct naar het ziekenhuis brengen."
“Precies op het moment dat hij uitlegde wat ze gingen doen, stopte haar hart. Een hoog gepiep van de hartmonitor vulde de huiskamer. Vervolgens gaf de ambulancebroeder een harde klap op de borst van de vrouw. Het was een bizar moment en de aanblik was beangstigend. Ik had totaal niet verwacht dat het zo ernstig zou zijn.”
Blij dat ik kon reanimeren
“Er waren 2 broeders aanwezig. De een moest naar beneden om spullen te halen, de vrouw woont op 3-hoog. De ander moest haar een bloedverdunner toedienen. Ze hadden te weinig handen en dus vroeg de ambulancebroeder of er iemand kon reanimeren.”
“Op school heb ik reanimatieles gehad. Maar in het echt is het toch heel anders. Wat een stressvol moment. Gelukkig lukte het me om alles om me heen te vergeten. Het enige dat ik wilde was haar helpen. Ik heb ongeveer anderhalve minuut gereanimeerd. Het waren de langste minuten in mijn leven. De ambulancebroeders sloten een defibrillator aan. Toen deze een schok gaf, begon haar hart weer te kloppen.”
Na paar minuten aanspreekbaar
“Nadat ze weer bij was, duurde het even voordat ze de ambulance in kon. Ze moesten wachten op meer ambulancepersoneel. Terwijl we wachtten, bleef ik rustig met haar praten. Het was heel vreemd om haar eerst bijna stervend te zien en vervolgens na een paar minuten ‘gewoon’ met haar te praten.”
“Toen ze uiteindelijk de ambulance in ging, was ze redelijk stabiel. Het ziekenhuis in Zwolle was al ingeseind en daar werd ze gelijk behandeld.”
Stimulans om arts te worden
“Deze gebeurtenis heeft veel invloed op mij gehad. Gek genoeg vooral positief. Het was voor mij een extra stimulans om mijn best te doen voor mijn examens. En gelukkig heb ik mijn Gymnasiumdiploma toen ook gehaald.”
“Ik wilde altijd al arts worden en deze ervaring bevestigt alleen maar dat gevoel. Inmiddels studeer ik geneeskunde in Amsterdam. Door deze ervaring realiseerde ik mij hoe een kleine handeling een mensenleven kan redden. En wat voor invloed dat heeft, ook op de familie van die persoon. Deze mevrouw heeft het overleefd en het gaat nu erg goed met haar, dat is fantastisch.”
Goede afloop
“Gelukkig is het goed afgelopen. Wat zou er gebeurd zijn als ik niet kon reanimeren? En wat een geluk dat de ambulance er was, waardoor zij heel snel een schok kreeg met de defibrillator. Ik wil er niet aan de denken hoe het anders was afgelopen.”
“Daarom is het zo belangrijk dat iedereen weet hoe je moet reanimeren en een AED moet gebruiken. Het kost je maar een paar uur om het te leren. Het is een kleine moeite en wie weet kun je hier in de toekomst een leven mee redden.”