Tessa verloor haar vader aan een hartstilstand: “Deze tocht loop ik voor hem”

Tessa studeert journalistiek in Utrecht. “Ik weet nu meer van hart- en vaatziekten dan voordat mijn vader overleed. Had ik op dat moment maar meer geweten, dan had ik misschien meer kunnen doen. Ik wil me hier voor mijn studie en mezelf verder in verdiepen. Dit is niet altijd makkelijk, want het is vaak ook confronterend.” 

“De hartstilstand bij mijn vader zagen we helemaal niet aankomen. Hij was nooit ziek. Op een vrijdag voelde hij zich niet lekker, maar we zijn het weekend nog gewoon gaan varen. Omdat hij zich maandagochtend heel ziek voelde, is mama met hem naar het ziekenhuis gereden. Hij dacht zelf dat het zijn slokdarm was.” 

“De artsen konden niets vinden en hebben hem met pijnstillers weer naar huis gestuurd. Ze hadden zijn hart uitgesloten, terwijl mijn opa aan een hartstilstand is overleden. ‘s Avonds werd hij nog zieker en zijn ze weer teruggegaan. Toen ontdekten ze dat hij een hartinfarct had gehad.” 

“Het was verschrikkelijk om hem zo te zien. Hij had veel pijn en was zwak, wel was hij helder van geest. Het was alsof we in een slechte film zaten. Het bleek al snel ernstig te zijn, maar ik heb nooit gedacht dat hij het niet zou redden. Mijn moeder, zus en ik hebben hem elke dag in het ziekenhuis bezocht. We vierden er zelfs nog zijn 64ste verjaardag.” 

“Twee weken later kreeg hij een hartstilstand. Die weken heb ik echt in een waas beleefd en waren lastig. Gelukkig hebben we nog fijne gesprekken gehad en elkaars handen vastgehouden.”

Mijn zus en ik kwamen elk weekend thuis en we hebben veel samen gereisd. We zijn bijvoorbeeld vijf weken naar Zuid-Afrika, Botswana, Namibië en Zambia geweest. En vorig jaar naar Japan.”  

“Mijn vader hield van foto’s maken en was begonnen met fotoboeken van onze reizen. Die passie voor fotografie heb ik overgenomen en ik probeer die boeken nu af te maken. We wandelden ook veel samen. In Amsterdam, altijd hetzelfde rondje in het park. En we hebben een paar jaar geleden mooie wandelingen gemaakt in Jordanië.”  

“Ik liep de 11strandentocht mee voor mijn vader. Ik krijg hem er niet mee terug, maar ik hoop zo iets voor anderen te betekenen. Ik wil meer aandacht vragen voor hart- en vaatziekten. Vooral voor de symptomen, want die zijn niet altijd duidelijk te herkennen. Met 5 vriendinnen wandelde ik van Noordwijk naar Zandvoort. We deden 12,5 kilometer. Ik heb in totaal € 2.000 opgehaald.” 

“Het was een mooie wandeling. Het was fijn om de tocht met mijn vriendinnen te lopen. Er hing een positieve sfeer, niet per se verdrietig. En de zon scheen. Misschien heeft mijn vader de zon wel meegebracht. Ik wil dit elk jaar voor mijn vader doen. Ook mijn moeder en mijn zus lopen volgend jaar mee, helaas konden zij dit jaar niet. Hopelijk heeft mijn vader op een of andere manier meegekeken.”