Yolanda’s moeder liet een legaat na aan de Hartstichting: "Het paste bij haar"

Elly van Rheenen-van der Heiden is 90 jaar geworden. De laatste jaren van haar leven leed ze aan hartfalen. Haar dochter Yolanda (65) nam haar in huis. Zo kon ze goed voor haar zorgen. "Mijn moeder was een behulpzame, plichtsgetrouwe vrouw. Zorgzaam en oprecht betrokken bij de mensen om haar heen. Ik ben blij dat ik tot aan haar overlijden zo dichtbij haar kon zijn."

"Mijn moeder was rond de 60 jaar toen ze geopereerd werd en 3 bypasses kreeg. Daarna bleef ze onder controle. Zo ontdekten de artsen later dat ze last had van boezemfibrilleren. Ze bleek uiteindelijk ook hartfalen te hebben."

"De laatste 5 jaar ging haar conditie flink achteruit. Ze hield vocht vast, was benauwd en soms wat warrig. De pompkracht van haar hart was enorm gedaald. Ik stelde toen voor dat ze bij mij kwam wonen. Ik had de ruimte er voor. Toch weet je vooraf nooit precies waaraan je begint en hoe het gaat lopen."

"Gelukkig is het goed gegaan. Het was soms een zware taak, maar ik zou het zo weer doen. Ik ging naar mijn werk bij de politie. In de tussentijd deed mijn moeder thuis zoveel mogelijk wat zij nog kon. Vooral wat lichtere klusjes, zoals de vaat opruimen. Ze ging niet naar bed vóór ik thuis was van een late dienst."

Yolanda met een foto van haar moeder Elly

"Wel had ik veel zorgen om haar. De pacemaker werd niet geaccepteerd door haar lichaam en werkte zich eruit. Ook brak ze haar heup, waardoor ze afhankelijk werd van een rolstoel. Gelukkig kwam Buurtzorg, zodat ik toch zoveel mogelijk mijn rol als dochter kon vervullen. Ik verdiepte me in een passend dieet en hield haar vochtbalans in de gaten. Ik kocht veel fruit, daar hield ze van!"

"Mijn moeder betrok mij bij haar plannen voor als ze er niet meer zou zijn. Ze nam in haar testament op dat er een bedrag naar de Hartstichting zou gaan. Met haar bijdrage wilde ze onderzoek voor hartfalen-patiënten steunen. Ze hoopte dat dit in de toekomst leidt tot nog betere begeleiding en zorg."

"Natuurlijk stond ik achter haar keuze. Dat was háár besluit, vond ik. Achteraf zeg ik: het nalaten aan de Hartstichting past goed bij wie zij was. En waar zij persoonlijk mee te maken had. Het paste bij haar zorgzaamheid en bij haar verantwoordelijkheidsgevoel. Ik ben trots op haar en blij dat ze deze eigenschappen ook op mij heeft overgedragen."

Samen

Een passende keuze

Nalaten aan de Hartstichting

Onderzoek dankzij testament

Ingrid laat na aan de Hartstichting