Edwin (53): "Door mijn hartinfarct ben ik anders gaan leven"

“Als je me naar m’n trouwdatum vraagt, kan ik twijfelen. Maar ik hoef niet in mijn agenda te kijken wanneer ik mijn hartinfarct kreeg. 20 mei 2021 staat in m’n geheugen gegrift. Mijn vrouw en ik hadden net samen een palmboom in de tuin gepoot. Ik was draaierig, voelde me onrustig. Toen ik na een douche beneden op de bank zat, zei ik tegen haar: ‘Het gaat niet goed’. ‘Je ziet ook zo wit’, zei ze. ‘Wat is er dan?’. Ik leg haar uit hoe ik me voel. Heel anders dan anders.”

“Een uur later vertel ik hetzelfde verhaal aan de arts op de spoedafdeling in het ziekenhuis. Hij doet wat testjes, maar maakt geen hartfilmpje. Dit beseffen wij ons pas later. Mijn bloeddruk loopt richting de 200. Kort daarna vertrekken mijn vrouw en ik weer naar huis. Met bloeddrukverlagers en de boodschap dat ik morgen naar de huisarts moet. Die maakt, ondanks dat mijn bloeddruk al gedaald is, toch een hartfilmpje. En daarop is een afwijking te zien.”

“Ik moet bloed laten prikken. De uitslagen blijken niet goed. Een ambulance haalt me op om naar het ziekenhuis te gaan. Hoe kan dit nou? Ik heb 2 keer in mijn leven griep gehad. En ik ben als kind voor het laatst bij de huisarts geweest voor een prik tegen de bof. Dit is zo onwerkelijk. In de ambulance word ik aan een infuus gelegd en naar de hartbewaking in het ziekenhuis gebracht.”

“De cardioloog denkt aan een hartinfarct. Dat is dus niet alleen iets voor mannen van 80. Ik zit vast aan een infuus, aan plakkertjes en aan een monitor met piepjes en grafieken. Dotteren, infuus, bètablokkers, cardioloog; voor mij allemaal nieuwe woorden. Op gezette tijden meet de verpleging mijn bloeddruk. En via een katheter kijkt de cardioloog hoe de bloedvaten rond het hart eruitzien. Dat is helaas niet goed. De cardioloog legt uit dat er 3 bloedvaten vernauwd zijn. Ze moeten me opereren.”

“De oproep voor de operatie komt 4 weken later. Ik krijg een dotterbehandeling. Tijdens de operatie gaat de arts via mijn lies naar het hart, en ik krijg 3 stents. Hij laat me een foto voor en een foto na zien. Dat maakt het echt en is erg confronterend. Dankzij de hedendaagse technieken word ik binnen 3 kwartier opgelapt, iets wat 60 jaar geleden ondenkbaar was. Ik zou het in die jaren niet eens overleefd hebben.”

Meer fruit, minder vet en zoetigheid. De harde strijd tegen de bloeddruk is begonnen. Gewapend met medicijnen, wandelschoenen, rust en honderd aanpassingen in mijn leefstijl, ga ik de strijd aan.”

“Achteraf realiseer ik me dat ik niet de gezondste leefstijl had. Ik rookte, hield van een drankje. Dat was lekker en gezellig. Maar nu zie ik er gezonder uit en voel me beter. Al vind ik het mentaal soms wel lastig. Mijn lontje is korter, hopelijk komt dat nog goed. Ik ben heel dankbaar voor de zorg die ik kreeg. En vooral voor de steun en aandacht van de mensen om me heen. Ik heb een nieuwe start mogen maken, en dat is fantastisch.”