Ventrikelfibrilleren

Oorzaken van ventrikelfibrilleren zijn onder andere:

• hartinfarct: dit is de meest voorkomende oorzaak
• ventrikeltachycardie
• cardiomyopathie (hartspierziekte)
• hartfalen
• bijwerking van sommige medicijnen
• lange-QT-syndroom, Brugada syndroom of CPVT (erfelijke hartritmestoornissen)
• WPW-syndroom (aangeboren hartritmestoornis)
• zuurstoftekort van het hart
• een laag kaliumgehalte in het bloed

Om de oorzaak van het kamerfibrilleren te vinden kan de arts de volgende onderzoeken doen:

• inspanningstest
• Holteronderzoek of eventrecorder om een hartritme voor langere tijd te registreren
• hartkatheterisatie om vernauwingen in de kransslagaders op te sporen
• elektrofysiologisch onderzoek (EFO) om de aard en plek van de ritmestoornis te ontdekken
• erfelijkheidsonderzoek als er aanwijzingen zijn voor een erfelijke afwijking

Soms is de oorzaak duidelijk. Bijvoorbeeld als ventrikelfibrilleren kort na een hartinfarct optreedt. Dan zijn deze onderzoeken meestal niet nodig.

Ventrikelfibrilleren gaat nooit spontaan over. Er is een elektrische schok nodig met een defibrillator of AED. De schok kan het hart weer in het normale ritme krijgen. Na een succesvolle reanimatie is de behandeling erop gericht om ventrikelfibrilleren te voorkomen. De meest voorkomende behandelingen zijn:

• medicijnen (anti-aritmica)
• ICD: inwendig apparaatje dat bij ventrikelfibrilleren een stroomstoot geeft. Dit herstelt het ritme van de kamers
• dotter- of stentbehandeling of een bypassoperatie bij vernauwingen in de kransslagaders
• ablatie om de plek uit te schakelen waar de ritmestoornis ontstaat

Bij ventrikelfibrilleren kort na een hartinfarct is de kans op herhaling klein. Behandeling is meestal niet nodig.